Bugün, benim minik tosbağamın dünyaya geldiği gün... Kocaman 1 yılı geride bırakıyoruz; acısı, tatlısı, telaşı, kusmuğu, kakası, gazı, kahkahası, ilk adımları, ilk dişleri ile birlikte...
Kendisi artık 1 yaşında... 6 dişi var ama 7 ve 8 yolda, yaklaşık 13 kilo, tam olarak yürüyemese de 7-8 adım tek başına gidebiliyor, en sevdiği oyuncakları arabaları, tekerlek görünce kendinden geçiyor, karpuza özel bir ilgisi var, uyumayı sevmiyor, aile arasındaki adı Tostik... Ve evet, inanamıyorum hâlâ ama tam 1 yaşında... Yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyor...
Oysa bugün biraz beli kırık cümlelerimin, sözcüklerim cansız bugün... Korkuyorum çünkü... Evladım için korkuyorum, zaman geçiyor ve onu nasıl bir dünyanın beklediğini bilemiyorum... Yeni yaşlarında, taptaze yıllarında ona nasıl bir dünya armağan edeceğimi bilemiyorum ve korkuyorum. Belki her anne gibi... Elimde bir sihirli değneğim olsa diyorum... Bir dokunuşla değiştirsem herşeyi, tüm dünyayı, silsem tüm acıları, savaşları, kötülükleri... Koruyabilsem keşke bütün çocukları... Hiç acımasa canları, hiç akmasa gözyaşları... Kaç yaşına geldim ama hâlâ inanırım sihirli değneklere, zamansız mucizelere, doğumgünü pastasının mumunu üflerken tutulan dileklere, iyilik perilerine, topuğunu birbirine vurduğunuzda sizi uçuran kırmızı ayakkabılara ... Yani bana kalırsa bir gün gelecek bütün bunlar toplanıp kurtaracak dünyayı kötülerin elinden... Ama yine de korkuyorum işte... Ya yanılıyorsam diye...
Oğlum, evladım, minik tosbağam... Özür dilerim, sana muhteşem bir dünya sunamıyorum... Ama iyi ol evladım; hem sağlıklı, sıhhatli, mutlu olarak iyi ol hem de kalbin, aklın, vicdanın iyi olsun.... Bir an bile iyiliğin yolundan ayrılma, ruhunun en derinlerine saklanmış iyilik tohumunu sula her zaman. Hayat seni en zorlu sınavlarıyla örselese bile iyiliğe tutun, sımsıkı tutun. Ona inanmaktan bir an bile vazgeçme. Çünkü bu dünyayı ancak iyilik kurtaracak... Annenden sana ilk hediye bu olsun evladım... Ben ve baban seni çok seviyoruz... Nice yıllara...
Annen
1 yaşının en başında bugünler hiç gelmez gibiydi değil mi? Nasıl da geçip gidiverdi koskoca 1 yıl, yani tam on iki ay, yani 365 gün ve gece. Her günü ayrı değerdedir eminim. Bazılarını belki o uyurken kaçırmışsındır da ona bile hayıflanmışsındır. Mesela hazır uyumuşken yemek yapayım dediğinde bebişin uyanmış ve kendi kendine yatağında agu gugu sesleri arasında oyalandığında. Ama ne kadar kucaklarsan kucakla, ne kadar koklarsan kokla hep daha fazla koklasaydım demekten vazgeçemezsin değil mi? Çünkü bilirsin bu günlerin geri gelmeyeceğini.
YanıtlaSilYine de her anını en güzel, en mutlu, en dolu dolu yaşayacağınız bir hayatınız olsun Tospikle. Yeni yaşı kutlu olsun. :)
Semoş